در افقی که خورشیدهای مصنوعی بر فراز شهرهای شرق طلوع میکنند، جایی که خطوط بین اصالت و تحمیل سر درگم مانده‌اند، نسلی نوین پا به عرصه ی وجود میگذارد. آنها نه اسیر تاریخ اند و نه برده ی فناوری؛ (hudesها)، تکامل‌یافتگانی که هنر و خلاقیتی اصیل در رگ‌هایشان جاریست. در سکوتی آگاهانه، به ندایی پاسخ میدهند که از ژرفای تمدن های کهن تا فراسوی فردا طنین انداخته است ، آوازی از جنس فشن که آرام اما رسا فریاد میزند: «من (Des) هستم. اصالتت را چون نشانِ وجودت بر تن کن. نسل بعدی تو، اینجا و اکنون آغاز میشود...»